درباره باتری لیتیوم پلیمر

همه چیز درباره باتری لیتیوم پلیمر

 

باتری لیتیوم پلیمر نوعی از باتری های لیتیوم شارژی است که با بررسی ساختار شیمیایی آن به وجود الکترولیت پلیمر جامد (SPE) مانند اکسید پلی‌اتیلن (PEO)، پلی آکریلونایتریل (PAN)، پلی متیل متاکریلات (PMMA) یا پلی وینیلیدین فلوراید (PVdF) پی میبریم.

 

ولتاژ این نوع باطری ها در عموم موارد 3.7 ولت می باشد، گرچه در برخی نمونه ها ولتاژ 2.8 الی 4.2 نیز مشاهد می شود.

 

این باتری با اینکه جثه کوچک تری نسبت به نسل های قبلی باتری دارند ولی این قابلیت را دارند که دو تا سه برابر باتری های نیکل کادمیوم و نیکل متال هیدرید انرژی آزاد کنند.

 

باتری لیتیوم- پلیمر از این نظر منحصربه‌فرد است که الکترولیت ریز متخلخل جایگزین جداساز متخلخل سنتی شده‌است.

 

باتری‌های لیتیوم- پلیمر انرژی بالاتری دارند و می‌توانند در اندازه کوچک‌تری نسبت به باتری‌های لیتیوم- یون متداول ساخته شوند ولی هزینه ساخت آن‌ها نسبت به طراحی استوانه‌ای بالاتر است.

 

معمولاً در محافل فنی سلول‌های کیسه‌ای همگی به‌عنوان باتری‌های لیتیوم – پلیمر شناخته می‌شوند.

 

سلول‌های لیتیوم- پلیمر مزیت‌های جالب‌توجهی برای تولیدکنندگان دارند.

 

 برای مثال، به دلیل فضای کم برای تلفن‌های همراه و لپ‌تاپ‌ها در این محصولات از سلول‌های لیتیوم- پلیمر استفاده می‌شود.

 

از دیگر مزیت های این نوع باتری می توان به کم بودن وزن آن اشاره کرد و یکی از دلایل استفاده از آن در بیشتر گجت های جدید همین موضوع نیز هست.

 

با استفاده از این سلول‌ها می‌توان باتری‌ها را در تقریباً هر شکل دلخواهی تولید کرد. 

 

 همچنین به این باتری ها اجازه پرواز با هواپیما داده می شود زیرا خطر کمتری نسبت به باتری های نیکل کادمیوم دارند.

 

 

یکی دیگر از دلایل استفاده از این نوع سلول ، کم بودن نرخ تخلیه درونی، در حدود ۵٪ در هرماه، است.